Rabu, 16 November 2011

Kisah Sambal Binjai


Satahunan bilang musim hujan haja. Kadada musim kamarau sama sakali. Pahumaan calap satahunan bilang kada kawa dihumai. Kaputingannya, haraga baras balarang maraga barasnya kada tapi ada di pasar. Kada baras haja, macam-macam nang dijual urang di pasar gin wayah ini bilang larang samunyaan.

Bubuhan Palui nang rancak mawarung gin wayahini bilang baharit banar baulanja. Nang biasanya minum dua talu cangkir kupi wan dua talu piring katupat, wayah larang ni kada tapi bahimat lagi.

Malam sumalam, buhannya kaya biasa takumpulan di warung Acil Isul. Bapandiran ka hulu ka hilir, mangabuau sampai bahuhulutan, imbah itu mangalakak tatawaan.

Rahat tangah malam, kada tahan jua buhannya tu lalu mamasan katupat kandangan ai wan Acil Isul, sapiring saurang haja. Supaya tamurah, minumnya tih lapas haja, alias tih kada bagula. Napa gula liwar larangnya jua wayah ini.

Pas rahat handak makanan, Tulamak nang pandahuluannya maminta sambal binjai wan Acil Isul. Ujarnya kada nyaman mun makan tu kada balumbuk. “Kada nyaman lalu mun kadada padas-padasnya,” ujar Tulamak.

Imbah mangaut sambal, maaduk di gangan katupat, Tulamak langsung manyuap ka katupat. Sing nyaringan babunyi saruputan Tulamak mahirup gangan katupat.

“Uuuu Mak. Bawa baingat. Bagamat makan, kalu pina kasadakan,” ujar Palui mahinggur Tulamak nang pina kaya urang kada makan talu hari.

Hingguran Palui kada disasahuti Tulamak. Tatap asyik inya manyuap. Tagal imbah itu inya sampat bamandak. Tulamak mangaut pulang ka sambal binjai. Mambuat pulang ka piringnya. Ada ai sampai ampat-lima kali.

“Napa kada padas lalu cil. Sambal kah nangapa ngini,” ujar Tulamak.

“Lumbuk larang Mak ai, parak saratus ribu sakilu. Makanya kada kawa padas aku baulah sambal,” ujar Acil Isul.

“Amun kada kawa padas kada usah baulah sambal pian cil ai. Mambari supan haja. Ingatakan, amun ulun makan bari-i nang padas,” ujar Tulamak pulang.

Tuhirang nang duduk di higa Tulamak rupanya rasa kada nyaman mandangar Tulamak gagarunum saurangan manyambati Acil Isul.

“Ikam handak nang padas kah Mak?” ujar Tuhirang manakuni.

“Iih. Aku katuju nang padas-padas tu. Biar padasnya nang kaya apa haja aku katuju banar, kusandang tu pang….” ujar Tulamak.

“Bujuran kah? Jangan salahakan kawal lah?” ujar Tuhirang mahimati.

“Bujuran, mananya nang padas, aku marasainya….,” ujar Tulamak pulang.

Balum tuntung Tulamak bapandir, sandal Tuhirang malipak ka muha Tulamak sing gancangan. Sampai takipai kupiah Tulamak.

“Kayapa Mak? Padas ada sambal binjai kalu” Ikam jua baucap tadi, amun ikam makan bari-i nang padas kalu?” ujar Tuhirang batakun sambil tatawa.

Birai muha Tulamak. Tangannya haur mamusut ka pipi kiwa nang habang bakas ditapak Tuhirang pakai sandal. Palui wan Garbus lucut tatawa sampai kasadakan. Acil Isul taduduk-duduk manawaakan kalakuan buhan Palui.

“Dasar padas banar. Tagal maksudku tu lain padas nang kaya ini pang,” ujar Tulamak kada kawa sarik.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar